شعری از روژ حلبچه ای
ترجمه بابک صحرانورد

رنگین کمان پروانه ها
سروده ای از روژ حلبجه ای
(شعر کُردی)
ترجمه: بابک صحرانورد

1
پروانه
بر سجاده ی گل
همیشه ذکر می گوید.

2
پروانه
روشنایی را به دام می اندازد
و خود صید می شود.

3
پروانه
تنها فصلی از عمر خود را می زید
و آنگاه روحش را جان فدا می کند.

4
گل در پرده شد 
و پروانه در ره عشق
جان داد.

5
در دفترچه عاشقی بچه سال
این پیکر پروانه است
که همیشه چون مومیایی ها می ماند.

6
عشق، نخستین آیین 
در کوله بار بال های پروانه ست.

7
اسباب منزل پروانه
 جرعه ای بهار 
و حبه ای نسیم است .