سه رباعی از علی امیدیان

 یک :

 
در کوچۀ تنگ خاطرم جا داری
یک پنجره... نه... شبیه یک دیواری

تنهایی من برو که تنها باشم!
ای کاش که دست از سرم برداری!

 

دو :

بی‌رنگ تر از قطرۀ آبی بودیم
رؤیای درخشش سرابی بودیم

همسایه شدیم و سایه هم جان نگرفت
انگار که هردومان حبابی بودیم!

 

سه :

هر چیزِ شکستنی ست ما می‌شکنیم
بی پرسش و بی چون و چرا می‌شکنیم

بر پیشانی داغ پشیمانی هاست
ما باز رکورد توبه را می‌شکنیم