شعری از محمد لوطیج

اختلال مشابهت

مشت مشت ریتم می‌ریزد
مطنطن می‌شود
ت‌ت‌تن تن  طن‌طنه‌ای که از شانه‌ها
و پایین می‌آید
با تمرکزی ویژه
بر دو دکمه‌ی قهوه‌ای
وَ تن می‌شود.
چه جنگ تن به تنی!
ت‌ت‌تن تن تن
پیراهنی از گل دارد
پیراهن که ندارد
 وَ تن می‌شود.
بعضی جاها که از مفاعلن
و بیرون می‌زند
راه می‌افتد دنبال رابطه‌ای که حالا سردش شده
و باجه‌ی تلفنی در خیابان گرگان
که از دهنی‌اش
صدای جیر جیر می‌آید.
فوووت فوووت فوووت می‌کند
با دقتی سرسام‌آور
و در فواصل معین
فوووت  فوووت  فوووت.  
فعلا اسمی ندارد
کسی که در گوشی تلفن
و فوووت فوووت فوووت می‌کند.