راه از بوسه 
به پیشانی تو می‌زنند
انگاره‌های آزادی
در گوشم زمزمه می‌کنند
...

بافته‌ی موها، تابِ تارهای دلش
سیاه می‌نوازد
بر قله‌هایِ زمین، زن

مسیح سهمِ سیاهان نمی‌شود ...

تنها موسیقی صندلی
سکوت بی‌خودشده روی کلاویه‌ی چشم‌هایش بود
تارهایی که عنکبوت را
می‌بافت روی خاطره ...