حدود یک سال پیش، شعری از یکی از شاعران حجمی- البته بدون نام شاعر- در کانال تلگرامی علی باباچاهی قرار گرفت. باباچاهی در طرح مبحث، اجزای این شعر را به چالش کشید و از دیگران دعوت به عمل آمد تا درباره ی این شعر و یا این گونه ی شعری به طور کلی سخن بگویند ...

مشت مشت ریتم می‌ریزد
مطنطن می‌شود
ت‌ت‌تن تن طن‌طنه‌ای که از شانه‌ها
و پایین می‌آید
با تمرکزی ویژه ...

خسته شدم از بس كه به تعارف مي گويم شاعر نيستم
پس خرم؟
كه اين همه از زني كه با روپوش سفيد
و پنج شنبه هاي فرضي ...

زنی تنها
بر نیمکت پارک
پس­‌زمینه‌ی تصویر، دریاست.
دوربین به فاصله­‌ی چند انگشت
بر سطح دریا پیش می‌رود
به بالا برمی‌گردد ...

دوستت دارم از انار
از انگور
دوستت دارم از خودت
بیشتر از زنی که زنگ می زند و حال مرا می پرسد
وقتی که دست تکان می دهی و قطار دور می شود
بیشتر از تمام دوستت دارم هایی ...

شنبه اول آذر 1395 علی اکبر مهجوریان، پس از چند ماه درگیری با سرطان درگذشت و در این فاصله کوتاه ، فقط می توان از خوبی های این مرد آزاده گفت و نوشت و اعتراف به این حقیقت که به درستی شناخته نشد و دست کم به اندازه ی لیاقتش، قدر ندید.
علی اکبر مهجوریان را به اعتبار چند ویژگی و شاخصه ی دوست داشتنی می توان تا ابد دوست داشت، حتی پس از مرگش. شاعر، منتقد، نویسنده و پژوهشگر ادبیات بومی. بی ادعا و همواره عاشق خواندن و دانستن. مردی شیک پوش و با سر و وضعی آراسته و اندامی تراشیده. ...

چيزهايي گفته كه من مي ترسم
از زنده و مرده ي خودم مي ترسم.
حالا دو سه روز قبل است ...