از گدار آب های بی گذر سرازیر می شدم
حس می کردم این پاروزن ها نبودند که کشتی را
به پیش می بردند:
که سرخ پوستانی جیغ جیغ کنان ...

بوریس ویان شاعر، ترانه سرا، نویسنده، خواننده و آهنگساز فرانسوی ابتدای قرن بیست دوست ژان پل سارتر و هوادار فلسفه ی اصالت وجود او با نام مستعار رمان معروف خواهم رفت تا بر قبرهایتان تف کنم را منشر کرد، این رمان انتقاد تندی به نژاد پرستی داشت و باعث شد نام نویسنده آن بر زبان ها بیافتد و حتی تحت تعقیب قرار بگیرد ...

شارل بودلر، سردمدار سمبولیسم در فرانسه و پدر شعر نو جهان؛ برجسته ترین شاعر نفرین شده، دندی پاریسی، که خاستگاهش بورژوازی نوخاسته ای بود که از آن خوش اش نمی آمد.
شاعری با دستکش های بسیار، و ناخن های بلند و موهایی که گاه به رنگ سبز بودند.
...

در این رویای بُرنده و غریب
زنی ناشناس می بینم
دوستش دارم و دوستم دارد
و در هر رویا نه همان زن است
و نه دیگری با تمام بودنش ...

ه یاد آر روح من!
چیزی را که دیدیم
امروز
صبحی چنین دل انگیز از تابستان
در پیچِ گذری
مرداری را
شرم انگیز
بر بستری از سنگریزه ...

نه مزارع باروَرَت، نه پژواك سرخ آواز چوپان‌های سیسیلی‌ات
نه حشمت پگاهت، نه طمطراق گله‌مند شامگاهانت
طبیعت! نه، دیگر به وجدم نمی آوری
...

بوریس ویان، در سال ۱۹۲۰ در پاریس به دنیا آمد و در سال ۱۹۵۹ در ۳۹ سالگی در پاریس از دنیا رفت. از کودکی شیفته ی موسیقی بود، به کمک خانواده و دوستانش یک گروه جاز تشکیل داد. ادامه تحصیل داد و مهندس شد. از بیماری قلبی رنج می برد با این همه تا ۲۶ سالگی به زندگی اش سر و سامانی نداد.
او قصه ای نوشت با نام " می روم سر قبرتان تف کنم" که سر و صدای زیادی به راه انداخت و شاعر مجبور شد خود را مترجم این قصه مطرح کند ...

خاک بد ذات
زمین بی حاصل
آب یخ بسته ی کوزه را با تو تقسیم می کنم
هوای میله ها ...

چونان پریان کهربایی چشم
به شا هنشین تو می آیم باز
آرام می خزم، با سایه های شب تا بسترت ...

ژول لافورگ از شاعران جریان سمبولیسم فرانسه است. او در 16 اوت سال 1860 میلادی یعنی حدود 157 سال پیش متولد شد. وی دومین فرزند از یازده فرزند خانواده بود. خانواده ی وی از جمله خانواده های مهاجربه مونته ویدئو، (پایتخت اروگوئه، از کشورهای آمریکای لاتین) بود. در ده سالگی برای تحصیل به فرانسه فرستاده شد ...