شعری از بوریس ویان
برگردان آسیه حیدری شاهی سرایی

فراری

شعری از بوریس ویان

برگردان آسیه حیدری شاهی سرایی

بوریس ویان شاعر، ترانه سرا، نویسنده، خواننده و آهنگساز فرانسوی ابتدای قرن بیست دوست ژان پل سارتر و هوادار فلسفه ی اصالت وجود او با نام مستعار رمان معروف خواهم رفت تا بر قبرهایتان تف کنم را منشر کرد، این رمان انتقاد تندی به نژاد پرستی داشت و باعث شد نام نویسنده آن بر زبان ها بیافتد و حتی تحت تعقیب قرار بگیرد.
در این شعر، فراریِ زندانی نماد انسان است در برابر سرنوشت خویش. انسانی که با وجود همه ی مانع و خطرات همچنان برای آزادی زندگی می کند و هر کس جنگید و زندگی کرد بیر تردید از کسی که بیهوده زیست، زنده تر است .

از تپه پایین کشید خودش را
پاهاش سنگ ها را سُر داد

آن بالا
میان چهار دیوار
پری دریایی ناشادمانه آواز می خوانَد

با تمام تنش بوی درختان را نفس می کشد
مثل کوره ی آهنگری
و نور که همراهش است
 می رقصانَد سایه اش را

«فرصتی اگر بدهند»
از میان علف ها
می پرد

دو برگ زرد چید
سرشارِ شیره و خورشید

لوله های آبی فولادین
خشک و کوتاه
آتش، تف می کنند
«فرصتی اگر بدهند»
به آب نزدیک می شود

صورتش را فرو برد در آّب
از شادی خنده ای کرد
آب نوشید

«فرصتی اگر بدهند»
بلند شد که بپرد

«فرصتی اگر بدهند»
زنبوری از مس داغ
 صاعقه وار
می زندش
آن سوی ساحل رود
آب و خون
به هم می رسند

او فرصت دیدن داشت
فرصت نوشیدن از این جویبار
فرصتی تا دو برگ سرشار از خورشید را
به دهانش ببرد

فرصت خندیدن به آدمکشان
فرصت رسیدن به آن سمت ساحل
فرصت دویدن به سمت زن

او زمانی برای زندگی داشت