شعری از رعنا چراغی

کدام دیوار از کدام خیابان

کدام دیوار از کدام خیابان
خونت را به‌گردن گرفت 
که از هر چینِ لباست 
لاله‌ای واژگون رویید
کجای این شهر در کدام میدان
خفتِ دار
گلویت را محکم‌تر بست؟
که ردِ تاهنوزش
در تشنج‌های تخت مانده
چه‌قدر کمیاب است
چه‌قدرتر!
داروهایی که ناصرخسرو را
گران کرد و سفرنامه‌نویس
فریادهای تو در ملافه پیچید
می‌پیچد ناله‌های تو در خوابِ مرگ
مُسکن‌هایِ تو راه افتاده‌اند
ورق‌ به‌ ورق 
پولک‌ به‌ پولک‌
تصویر بی‌جانِ تو
از بیمارستان
تا خیابان‌هایِ بی‌نام
تا میدانی که نامِ تو را بر زبان دارد
می‌چرخند و می‌چرخند و می‌چرخند
شهر با دهانی پُر از قرص‌هایِ اعصاب‌ و‌ روان می‌گردد
گریه می‌کند
همه‌ی ما در مصیبت آزادیم.