شعری از آیزاک روزنبرگ
ترجمه ی علی بیات

آیزاک روزنبرگ (Isaac Rosenberg) شاعر جنگ و نقاش بریتانیایی در شهر بریستول (Bristol) در سال 1890 به دنیا آمد. خانواده روزنبرگ که متشکل از هشت فرزند بود در شرایط مالی خوبی به سر نمی برد. آیزاک در سن 14 سالگی تحصیلات رسمی خود را به پایان رساند و بعدا به مدت تقریبا سه سال در Slade school of fine art تحت تعلیم بود. همچنین او برای نقاشی های خود جایزه های متعددی دریافت کرد. جای بس تعجب است که با وجود چنین شرایطی با نویسندگان مختلف آمریکایی و انگلیسی ارتباط داشت؛ برای مثال ادوارد مارش کارمند دولت، محقق، مترجم و از حامیان هنر که به کتاب Anthologies of Georgian poetry که متشکل از پنج جلد است و بیش از هزار نسخه از آن به فروش رسیده با روزنبرگ ارتباط داشت و راجع به آثار او نظر می داد. از دید ادوارد مارش، اشعار آیزاک روزنبرگ دشوار و مبهم اند. روزنبرگ رفته رفته از نقاشی فاصله گرفت و خود را وقف شعر کرد. او به تقریب بیست ماه در جبهه های جنگ بود و در نهایت در سال 1918 در فرانسه کشته شد. او جزو شاعران کمتر شناخته شده جنگ به حساب می آید.

مرگ

مرگ بر من انتظار می کشد-

آه، چه کسی مرا پیش از او خواهد بوسید؟

نیست از عشق لبی آکنده

که سرخی را بِتْواند از قلب تاریکی بر افروزد،

زندگی بِسان گوری زنده،

مسیرم را در خود ترسناک بلعیده است.

بدترین نیست بهترین است هدیه ی مرگ؛

از برای شهد نفرین شده که نشسته بر لبان زندگی

و از برای تباهی گل به دست کرم

آری، از آغاز تا به انتها

رحم درد کشیده ی زندگی

مرگ را آبستن است

و جان، تشنه، بر او انتظار می کشد.

مرگ انتظار می کشد

و آنگاه که با دهان به سپید گرائیده ی خود

لب های زندگی را ببوسد

با خود او را خواهد برد

شرابی پیشکش می کندش از چشمه فراموشی

و او می نوشد؛

از حرکت باز می دارد بال های زمان را

سایه ای می گسترد بر حرکت بی پایان زمین

به دور از جنگ

فراسوی خون ریزی

زیر سایه ی آرامش

بی هیچ تکانی جای گرفته است:

آسودگی.

Death

Death waits for me — ah! who shall kiss me first?

No lips of love glow red from out the gloom

That life spreads darkly like a living tomb

Around my path. Death’s gift is best not worst.

For even the honey on life’s lips is curst.

And the worm cankers in the ripest bloom.

Yea, from Birth’s gates to Death’s, Life’s travailed womb

Is big with Rest, for Death, her life, athirst.

Death waits, and when she has kissed life’s warm lips

With her pale mouth, and made him one with her;

Held to him Lethe’s wine whereof he sips;

And stilled Time’s wings, earth shadowing sleepless whir;

Outside of strife, beyond the world’s blood drips,

Shadowed by peace, Rest dwells and makes no stir.