شعرهایی از ایرج زبردست

پیراهن فریاد به تن کرده وطن 

( وقتِ رفتنِ دیوِ سیاس ) 

 رباعی های ایرج زبردست 

١

زخمی ست دهان و واژه ها دار به دوش

خون است که می کِشد شبِ تار به دوش

پیراهن فریاد به تن کرده وطن 

پیداست به ماه سایه ای مار به دوش

٢

جز صبح در این واقعه بر دار نشد

آن شوکت و تاج و تخت تکرار نشد

با گریه گذشت شادی از خاک وطن

این قوم به خواب رفته بیدار نشد

٣

( رباعی - ترانه) 

تو خونه و کوچه

جشن و شادی و صداس

وقت سحر و...

شکفتن پنجره هاس... 

روز اومده رقصون

دفِ خورشید به دس

روز اومده

وقتِ رفتنِ دیوِ سیاس...

۴

بر چهره روز - زخم ، وا کرده دهن 

 انگار سکوت ، شهر را کرده کفن

ایران شده زندانیِ آن دیوِ سیاه 

 پیراهنِ خون کرده دماوند به تن

۵

شب ، حادثه در حادثه تا صبح نشست

پشت وطن از غریبه و دوست شکست

خون است میان شهر تابوت به دوش

هر سایه گلی سرخ گرفته ست به دست

۶

شب ،‌ سرب سیاه

ماه در تاب و تب است

ترسیده هوا و حرف سرخی به لب است

تیغ است به دست باد .... 

خون است وزان ....

گویی سر هر ستاره در تشت شب است

٧

پیچ و خَم رودهاش رگهایِ تنم

در سایه او تکیه به خورشید زنم

الوند در آغوش و به سَر تاجِ خَزَر

بوسه زند آسمان به خاکِ وطنم

٨

امروز جهان امید را گم کرده ست

آن زمزمه سپید را گم کرده ست

درها همه قفل و آسمان زندانی

پیداست خدا کلید را گم کرده ست

٩

در آینه می خواند زمان شعر مرا

می داد به خورشید نشان شعر مرا

هر چند که از خاک فروتر هستم

بر کوه نوشته آسمان شعر مرا

١٠

زخمی ست هوا - شهر تهی از شادی

خون می چکد از چهره هر فریادی

زنجیر به پا و دست در دست همیم

ایرانِ مرا ببوس ای آزادی ...