شعری از حسین تقلیلی

عده اي در کار نان با ديگران برميخورند
عده اي مغرورتر نان تکبّر ميخورند
گاه نان آور همان شخصي که نان آورده نيست!
نانبران هم گاه نان را بادل پرميخورند
گاه مردم برسر يک سفره نان خويش را
باکسي که نانشان را کرده آجر ميخورند..
عده اي نان را درون چادرخود ميپزند
عده اي بيرون چادر نان چادر ميخورند
نان داغ و داغ نان هر يک به شکلي خوردنيست
اين در آخر ميخورند و آن درآخور ميخورند
راست گفت آن دلقک غمگين که ازيک بند باز
بر زمين صاف مردم بيشتر سر ميخورند...