داستانی از استنلي بابين
ترجمه ی بنفشه اله دانه

صداي دريا – استنلي بابين
ترجمه ی بنفشه اله دانه

استنلي بابين در 26 ژانويه 1965 در كاليفرنياي آمريكا بدنيا آمد. او مهندس نرم افزار است كه علاقه زيادي به نوشتن دارد. او بطور كلي به نويسنده داستان هاي كوتاه و بسيار كوتاه شهرت دارد. او وب سايتي را  به نام Story Bytes طراحي كرده است كه بيش از 500 داستان كوتاه در آن گذاشته است.


نمي دانم چرا امروز تصميم گرفتم جيمز پسر شش ساله ام را بعد از كليسا به ساحل ببرم، معمولا بعد از كليسا ميرفتيم دونات ميخورديم. شايد به اين خاطر كه در اين هفته تازه امروز هوا يكم خوب شده بود و يا شايدم چون ما هردو تنها بوديم و دنبال صدايي مي گشتيم.
همانطور كه خم شده بوديم روي نرده هايي كه ما رو از صخره سنگهاي موج شكن جدا ميكرد، جيمز گفت : پدر! يك سوال بپرسم؟
موجي با ضربه محكم به داخل صخره سنگ ها كوبيده شد و قطرات آب روي صورتم پاشيد، هواي تازه و شور را به داخل كشيدم و در همان حال كه كف هاي حاصل از امواج با سر و صدا به اطراف مي جوشيدند و دوباره به آرامي فروكش ميكردند  به جيمز گوش ميدادم. هزاران هزار سنگريزه با جريان آب جابجا مي شدند و در آب مي غلطيدند. از صداي برخورد آنها به هم، گويي در دوردست  جمعيتي در حال كف زدن و شادي كردن است. با بالا و پايين شدن جريان آب، موج ديگري به ساحل كوبيده شد.

ـ سوالت را بپرس جيمز
ـ پدر! من صداي خدا را نمي شنوم. چطور ميتوان صداي خدا رو شنيد؟

به پهناي ساحل كه در امتداد بزرگراه 101 بود خيره شدم. اين ناحيه كه معمولا با ماسه هاي درخشان پوشيده شده ، بخاطر طوفان اخير خالي از ماسه شده و فقط مخلوط درهم برهمي از سنگريزه و تكه چوب هاي آب آورده   سطح آن را پوشانده است. باوجود اين هرچقدر هم بخاطر وسايلي كه آب به سطح ساحل آورده ، اينجا آشفته و بهم ريخته ديده شود، هنوز هم تنها جاييست كه به من آرامش مي دهد. بعد از مرگ همسرم، صداي دريا تسلي بخش من بوده است.
همانطور كه سنگريزه ها دوباره به هم مي خوردند و تلق تلق صدا مي دادند، گفتم:  " مي خواهي صداي خدا را بشنوي؟"
جيمز سرش را به علامت تاييد تكان داد و من به طرفش خم شدم و در گوشش زمزمه كردم :" پس بايد با  تمام وجودت گوش كني".
موج ديگري با برخورد به تخته سنگها شكسته شد. و من ديدم كه جيمز ذرات شور آب را در خود فرو مي برد.