چگونه نوشته ها و فیلم های تخیلی راجع به بیماری های جهانگیر می توانند مورد استفاده مبارزه با امراض جهانگیر واقعی گیرند

چگونه نوشته ها و فیلم های تخیلی راجع به بیماری های جهانگیر می توانند مورد استفاده مبارزه با امراض جهانگیر واقعی گیرند
منتشر شده در سایت NPR
برگردان به فارسی: علی ملایجردی
سالیان سال است که به ما داستان هایی از بیماری های جهانگیر گفته شده است، از یک شعر قرن هشتمی قبل از میلاد راجع به خدای طاعون بابلی ها گرفته  تا  ده طاعون مصری ها در تورات، تا نمایش زامبی پرموفقیت سینمای چند رسانه ای آمریکا به نام  مردگان متحرک، که در حال حاضر دهمین فصل آن به نمایش درآمده است.

مدت ها پیش شیوع همه گیر امراض به عنوان نوعی تنبیه و جزای الهی به خاطر معصیت های مان تلقی می کردیم. اما این داستان های ما در باره امراض در طول سالیان تغییر کرده اند. اگرچه که هنوز عنصر خیال در این داستان ها وجود دارد، داستان های مدرن در باره امراض معطوف به واقعیت های سیاسی و اجتماعی است. سال گذشته، رمان 800 صفحه ای سرگردان ها که عنصر علمی تخیلی و ترس را با تکنو-هیجان(tecno-thriller)  درهم آمیخت و تمرکز آن بر هوش مصنوعی و ناسیونالیسم سفید پوستی بعد از عواقب یک بیماری جهانگیر بود. نویسنده آن چاک وندینگ راجع به گیرایی و جذابیت نوشتن داستان هایی که تمام مردم به مرض مبتلا شده و می می میرند توضیح می دهد: " گردآوری این طورچیزها مثلا در یک کتاب به مانند یک نوع مراسم احضارکردن مردم باستان است. احضار کردن یک روح پلید به یک محفل احضار، چون همین راه مبارزه با آن است."

اما چطور داستان تخیلی می تواند با چیزی مثل یک مرض مبارزه کند؟فیلم ساز جف برنابی پاسخ می دهد:  "به همان روش خودش"، با کمک به ما که دنیای واقعی را بهتر بشناسیم. برانابی می گوید کتاب های امروزی، نمایش های تلویزونی و فیلم هایی که بر اساس بیماری های جهانگیر ساخته می شوند که راجع به نحوه زندگی مردم را  بر روی  سیاره ای است که با یک اکوسیستم، مرزها و موانعی که بر روی آن به توافق رسیده ایم تعریف شده است.
او خاطر نشان می سازد که: " ما داریم با عواقب بعد از گلوبالیزم دست و پنجه نرم می کنیم." و به نظر من کم کم داریم پی می بریم که  بین چگونه رفتار کردن با طبیعت و این که طبیعت چطور با ما رفتار می کند پیوندی برقرار می کنیم."
فیلم جدید بارانبی  به نام" کوانتم خون" راجع به یک ویروسی است که به سرعت در حال شیوع است و در حال تبدیل کردن مردم به زامبی هاست، اما آن هایی که از یک ذره از وراثت آمریکایی بومی برخوردارند از این مرض و ویروس در امان هستند. بارانبی که خودش به قبیله میکماک در کانادا تعلق دارد می گوید مردم بومی سال هاست که راجع به بیماری های جهانگیر داستان می گویند. او با لحنی خشک ادامه می دهد: " و آن ها از همان اولین تماس با بیماری به مقابله با آن پرداخته اند، از این رو آن ها در برخورد با این بلایا استادند."
فیلم " کوانتم خون" هنوز کاملا منتشر نشده است- این فیلم در حال حاضر در فستیوال ها در حال اکران است و قرار است امسال از کانال فیلم های ترسناک شودر  Shudder  به نمایش در آید. از دید بارنبی این داستان ها راجع به بیماری های جهانگیر به طور حتم یک نوع بلاگردان و اضطراب فرهنگی هستند. طبق گزارش ها تبعیض و نژاد پرستی بر علیه آسیایی ها  از زمان انتشار ویروس کرونا به طور جهانی شدت یافته است. همین حالا در نتفلیکس،  نمایشی راجع به بیماری های جهانگیر به نام آلودگی نمایش داده می شود که کلیشه ای از مردم خاورمیانه به عنوان عامل نفوذی خطرناک است- یک پناهنده سوری در آتلانتا بیمار صفر است که در تروریستی است که بدنش یک اسلحه است، یک ناقل بیماری.
ماکساین مونتوگموری استاد دانشگاه فلوریدا می گوید: "در میان آثار نویسندگان فرهنگ های حاشیه  ( writers of color) نوشتن راجع به بیماری های جهانگیر گاهی به عنوان استعاره ای برای استعماگرایی به کار گرفته شده است." در نوشته های آخرالزمانی و  پسا آخرالزمانی توسط نویسنده های سیاه پوست مثل اوکتاویا باتلر و تونی موریسون، به طور مکرر به هزینه بشری ناشی از بیماری های جهانگیر و ابتلای نامتناسب افرادی که آسیب پذیر اشاره شده است. مونتگمری می گوید: " آبله، ویروس های دیگر نیز به طور تفکیک ناپذیری با برده داری و استعمار پیوند دارند. " به طوری که اشاره می کند که برده داری عواقب باقی مانده ای دارد که ما هنوز به طور کامل آن را نشناخته ایم و یا آن ها را نپذیرفته ایم."
او اضافه می کند که چیزی در فیلم های مهیج راجع به بیماری های جهانگیر حذف شده است از جمله در فیلم "سرایت" فیلم محصول 2011 که درست هنگامی که سازمان بهداشت جهانی فوریت جهانی ویروس کرونا را اعلام کرد در یوتوب بالاترین تعداد بیننده را داشت. و این نگاه تندی است به موضوع کسانی که هنگام شیوع یک بیماری جهانگیر شیوع  تحت  درمان قرار گرفته اند و این افراد از شبکه امنیتی سازمانی کنار گذاشته می شوند.
 در فیلم تخیلی که مونگمری مورد بررسی قرار می دهد، نجات بیماران به ندرت از سوی دانشمندان مرکز کنترل بیماری ها و بیمارستان های تحقیقاتی  صورت می گیرد. او می گوید : " همیشه موضوع به داد هم رسیدن کاراکترهاست که بیماری های بد عمیق تر را خوب می کند. او اضافه می کند: "در پیش گرفتن ارتباط دوباره با سنت های عامه مردم به عنوان یک یک رویه عمومی توصیه غیر محتملی نیست.اما مونتگمری پیشنهاد می کند که پرسش های مطرح شده در این نوع داستان ها خیلی مهم اند: از دید ما مردمی که مبتلا به این بیماری ها شده اند چطور آدم هایی هستند؟ ما از نظر همدلی انسانی چه واکنشی نسبت به این انسان ها داریم؟"
نویسنده چاک وندینگ می گوید ما امیدواریم که رمان " سرگردان ها"  به این سوالات پاسخ دهد.. من به دنبال نوشتن کتابی  تخیلی  و یا نیهلیستی نبودم. او می افزاید: " در داستان هایی که ما راجع به بیماری های جهانگیر می نویسیم تاریکی و مرگ وجود دارد، و این چیزی نیست که واقعا دنبال آن باشیم. این داستان ها در پی این هستند که چطور زنده بمانیم."