شعری از روزبه کمالی

شرحِ نام

تکذیبن وارد شدم
ماشین‌رو به خود گرفته
خمودِ خواب‌ درز می‌کرد
می‍ می‍ می‍ می‍ می‍ م‍ی‍
می‍ دی‍ دم
و بسا قشری داشتم

مایعِ خاطرات
جسمِ مهیب ریخته
و مصائبِ متورمش
مکان شده در بعدن
شکلِ به غوطه
ذهنِ به طورِ بعید

شرحش دادم
نامیدم
بلعیدم
یک صندلی گذاشتم برایِ موقت
جسم‌ها را لیس‍ ت زدم
لفت کردم
لیو کاشتم
لایی کشیدم
رفتم عکسِ بزرگم را ‍پدری
بردم آن قاپیده را واضح شدم
جرات کردم
به کاغذ
برگشتم