شعرهایی از حمیدرضا شکاسری
نویسنده : حمیدرضا شکاسریتاریخ ارسال : 31 خرداد 91
بخش : شعر امروز ایران
1)
اين همه حرص رفتن
حرصم را درمي آورد
رفتن رفتن فقط رفتن
انگار تمامش خلاصه مي شود در رفتن
دررفتن
از هرچه از هركه
به خصوص من كه بالاسرش ايستاده ام
و حسادتم را پنهان نمي كنم
- راستي چرا تو هزار پا و من فقط دو پا ؟
جواب نمي دهد
جاي دهان هم از خدا پا گرفته است
- دو پا به من قرض مي دهي ؟
باز هم جواب نمي دهد و تندتر مي رود
من اين را پاسخ منفي حساب مي كنم
و به او حق مي دهم
هزار پاي ديگر هم قرض كند
و از زير پايم دربرود
2)
صد بار گفتم احساساتي نشو !
اين حس نوستالژيك احمقانه را بريز دور !
آن ميز را ببين
چه حالي مي كند با آن گلدان و گل هاي مصنوعيش !
آن صندلي ها را نگاه كن
چه لذتي مي برند زير باسن هاي گرم و نرم !
اصلا همين مداد را ببين !
هر چرندي بگويم بالا مي آورد
آخ هم نمي گويد
فقط تو يك نوه نتيجه ي جنگلي ؟
حالا چه كنم با اين جوانه هايي كه سبز كرده اي ؟
آهاي با توام كمد احساساتي !
3)
اين اسپري مجرم رديف اول است
اين ديوار مجرم رديف دوم
اين اسپري را در آتش بيندازيد !
اين ديوار را به خورد بلدوزر بدهيد !
از وقوع جرم بعدي جلوگيري كنيد !
اين اسپري هنوز
جرم هاي بزرگي براي گفتن دارد
و اين ديوار
پرونده هاي قطوري براي شنيدن ...
4)
صندلي ها
به خصوص اگر پشت ميزي بزرگ نشسته باشند
وسايلي هستند براي كوتاه كردن آدمي
و آن سوي پنجره خلاصه مي شود در سخاوت نادر پرده
و آن سوي در خلاصه مي شود در عطر تند منشي
و آن سوي سيم ها خلاصه مي شود در تلفنبانك
صندلي ها قيچي هاي عجيبي هستند
براي كوتاه آمدن آدم
5)
براي پرندگان چه فرق مي كند
توالت فرنگي يا وطني ؟
حتي زمين و هوا هم فرق نمي كند
خدا را شكر كه گاه به گاه
نيمرويي صاف مي افتد در تابه مان
و يك روز ديگر مي گذرد ...
خدا را شكر كه پرندگان
ته بشقاب شان را نمي ليسند
و گاه به گاه
تكه خرمالوي رسيده اي
درست مي افتد در كاسه ي ما
و يك روز ديگر هم مي گذرد ...
خدا را شكر كه پرندگان
جايي براي غسل و كفن و دفن ندارند
قيامت حالي شان نمي شود
و گاه به گاه
بر ميزهاي بعضي ها
عريان و بريان محشور مي شوند
و همه ي ما بايد خدا را بابت پرندگان شكر كنيم !
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
