شعری از مسلم رحیمی

به رد سوخته سایه ات پلاک بزن

به من که آخرین مفقودم

در نقطه صفر مرز دلم با تو

میان سایه های پلاک دار

تو پشت سایه صورتک نقاب بزن

هوا هوا هوا

راوی فوت کن به صورتم

در هوایی مرده از بازدم من

پاذل تکه هایم

له شده زیر پای سایه های گم شده از

تن های نامرعی

راوی تکه هایم

حوالی تاپ دلت ... حواست پرت است

هوا هوا هوا

راوی فوت کن به صورتم …