برخی از شاعران ما در مطرح کردن عنوان پست مدرنیزم خیلی شتاب به خرج داده اند و کاشکی هفت ـ هشت دهه ای و مطمئناً بیش تر، صبر می کردند. به این معنی که هنگامی باید از ادبیات پست مدرن و غزل پست مدرن! سخن بگوییم و به آن بپردازیم که جامعه و فضای شعری ادبیات ما، ادبیات و غزل مدرن را کاملاً هضم کرده و پذیرفته باشد. در صورتی می توان از غزل اکنون عدول/گذر کرد که جوِّ شعری «عموم» جامعه، غزل مدرن را فهمیده و پسندیده باشد تا زمینه ای باشد برای پرداختن به غزل موسوم به پست مدرن! ...

نيمه ي نخست سده ي بسيتم ميلادي دوره ي سرنوشت ساز و پرآشوبي براي ادبيات با همه ي زير مجموعه هاي آن و به طور كلي براي همه ي حوزه ها بود. در اين زمان، نخست با زمینه ای از چند سال پیش، جنبش شکل گرایان روس (فرمالیست ها)، چندی بعد نیوفرمالیست ها و سپس نظریه های نقد ادبی پدید آمدند. در حوزهیزبان شناسی نظریه های فردیناند دو سوسور(1857ـ 1913م؟) انتشار یافت و با فروپاشی جنبش فرمالیست ها، چهره های برجسته ی آن، حرکت او را با نام جنبش ساختارگرایی مطرح کردند. این زمان مصادف بود با دههی30 از سده ی ...

پس از اشباعِ غزل نو، آگاهانه یا ناآگاهانه قالب غزل و سبک سرودن و به ویژه مفهوم و مضمون غزل از حالت آرمانی آن آرام‌آرام خارج شد و گروهی از شاعران که بیشتر شاعران تحصیل کرده، دارای بینش ادبی و دارای دیدگاهی «فرانو» بوده اند در همان مسیر سالمِ غزل به پیاده کردن ذهنیّت فرانوِ خود در عرصه‌ی غزل پرداختند. ...