زن‌ها
در فاحشه‌خانه‌ها
می‌خندیدند
اما صدایشان
از شیشه‌های پر نور
عبور نمی‌کرد ...

با این‌حال
جای نگرانی نیست
همه‌چیز طبیعی است
طبیعی
مثل خون بر قربانگاه ...

مأمور گفت: ببُر!
بریدم
از وطنم
بریدم از بند ناف
از بدنم
پیچیدم به خود ...

تو می‌دانستی در ذهن سختگیر گلوله چه می‌گذشت
وقتی که از افکارت عبور می کرد
تو می‌دانستی که گلوله در برهم زدن اتحاد خونین رگ‌هایت
تردید نمی‌کند ...

این اولین دیدار ماست
من اما
از تو در خود انعکاسی دارم
که فورا آن را باز خواهی شناخت
از میان هزاران رهگذر ...

به من بگو
به که فکر می کنی وقتی که نشسته ای
و پیشانی ات چین بر نمی دارد؟
تو مثل زن های دیگر سیاه نمی پوشی
تو پنج شنبه ها به قبرستان نمی روی ...

آنقدر این پا و آن پا کرد
تا با یک پا برگشت
فکر می کردم خیلی بزرگ شده ام
که عصای پای پدر باشم ...

هر صبح
برای تو نامه ای می نویسم
و از تنهایی گلایه می کنم
می نویسم که هر صبح
به گلدان ها آب می دهم ...