شعری از جهانگیر سایانی

مجاری یک ساختمان

لوله‌هایی زنگ‌خورده در دیوار است

جنس لوله‌ها در یک ساختمان قدیمی

کیفیت یک رابطه است

می‌تواند از جایی پوسیده باشد

دلیل ِلکه‌ای تیره بر دیوار

یکجا که دور از

چشم، لب‌ها، حتا استخوان ران‌ها

از یک مینی‌بوس پیاده می‌شود «ترجیحن طوسی»

با جزییات انقباض در عضلات

اندام کشیده‌ی زنانه‌اش تعبیر جنگی مقدس است

جنگ ، مقدس هم که باشد جنگ است

تلفات دارد

مثل وقتی‌که روز از نیمه گذشت

هواپیمایی پدربزرگ را بمب باران کرد

و کسی نگفت

«دزدی آمَدهَ سنگی انداختهَ ، رفتهَ»

حیات یک دور قمری چرخیده بود

جای زیتون برگ‌هایی بوی لیمو می‌داد

و مادربزرگ  نبود دیگر

زمان گذشته ، رفته است

و جنگ، کیفیت یک رابطه در ایام هفته است

شنبه ، یکشنبه ، دوشنبه

می‌شود امروز پنجشنبه باشد؟

در صبحِ خانه  پدر روی کاناپه

و در بی‌بی‌سی مثل همیشه جنگ باشد؟

گوینده‌ای به لهجه‌ی تاجیک

از کرانه‌ی باختری رود اردن گزارشی بدهد

مادر ظرف‌ها را در کابینت کنار گاز بگذارد

 تو ، بر صندلی عقب 

در یک مینی‌بوس طوسی ، می‌آید

و تصویر

در دودی شیشه‌ها در عینکش دوتا بشود

تا بشود بین خط‌های  بر سینه

وقتی با پیراهنی گل‌دار خوابیده باشد

و سینه‌بندِ مارک، بند ندارد

تو افتاده ای به جان کسی حالا

مثل سکسی  ناتمام که به جان یک‌تخت می‌افتد «ترجیحن دو نفره»

یعنی لوله ها در مجاری یک رابطه ،آب ندارد

جنس یک لوله مرغوبیت سنگ معدن است

وقتی‌که ساختمان قدیمی آب ندارد

وقتی‌که آب نمی‌رسد به خشکی

به کم‌رنگِ یقه‌ها

به جوراب‌ها و شرت افتاده در تشت،زنانه«ترجیحن زرد»

کیفیت یک رابطه است

در صبحِ یک‌خانه

بر کف‌هایی که ماسیده بر صورت

کاناپه پدر ندارد

بی‌بی‌سی جنگ را به کوبانی برده

و از کابینت کنارِ باختری اجاق‌گاز

مادر گزارش نشتی می‌دهد

و امروز پنجشنبه نیست