شعری از ویلادیمیر مایاکوفسکی
ترجمه شهاب الدین قناطیر


شعری از ویلادیمیر مایاکوفسکی 
ترجمه شهاب الدین قناطیر نویسنده : ویلادیمیر مایاکوفسکی
تاریخ ارسال :‌ 24 اردیبهشت 95
بخش : ادبیات جهان

لی لی چکا ((در عوض نامه))

های توتون ها
جسمی غلیظ ملبس به دود
فسرده هوا را.
*
-لی لی چکای من-
*
بیاد آر
          اتاق را
که بخشی است
از دوزخ
از دوزخ کروچونیخ.
این سوی روزن
آه لی لی چکای من
نوازش دستانت
آنی شوریده
نخستین بار بود
آنی دیوانه
                 لی لی چکای من.
امروز
         اما
 نشسته ای با قلبی ملبس به آهن.
لی لی
          امروز
با لعنتی فریفته
قسم می خورم
قسم که می توانی   من را بیرون برانی!
لی لی چکای من
در انتهای این تالار
بر این مصیبت گل آلود
این کفش کن
                     که خواب است به تاریکی ، لی لی چکا
این دست شسکته
در آستین نمی خزد
به وقت خروج
از دهشت لرزش!
                            آه،لی لی ؟
به چشم،لی لی چکای من
فاش می کنم تنم را
                                  به بیرون
این چربی زرد را
این تن را
              به خیابان می افکنم
آری،به تمام،دیوانه
شلاق خورده نومیدی
آری،به تمام،وحشی
لی لی چکای من.
نگذار که روی دهد
لی لی چکا
لی لی چکای من
بگذار هم اکنون ترک کنیم،مصیبت را.
به یاد بود
آویخته وزنه ای عظیم
بر وجودت
لی لی چکا،
آن عشق من است.
به هر کجا که باشی
بگذار
         در فریاد آخرین
تلخی شکایات مجروحم را
لی لی چکای من
به شیهه قطع کنم.
چرا که نره گاوی را خسته کنند
بر تحرک کار،
او، می گریزد    لی لی چکا
و دفن می کند خودش را
در آب های سرد.
گذشته از این ها لی لی
به جز عشق تو
مرا دریایی نیست
اکنون می گویم آری  در عشق تو
از ضجه
تنفس،در التماس خزیده!
در التماس
لی،هی،هی،لی چکا.
این فیل کودن   صلح می خواهد
و باید بی افتد
بر دیوانه شن زار
شاهانه،آه   لی لی.
گذشته از این ها لی لی چکا
به جز عشق تو
مرا خورشیدی نیست
اکنون می گویم آری  در عشق تو
واحسرتا
چونکه نمی خواهم متصور شوم
که با چه کس توانی بود ؟
لی لی چکا،
در کجا توانی بود ؟
چرا که شاعری را این چنین شکنجه کنند
قسم می خورم
قسم که جنونش را
با نام و زر معاوضه می کرد
و سرزنش را، وداع.
آه،آری لی لی چکا   لی لی
مسرور کننده نیست
بجز نام محبوبت
هیچ آوازی
هیچ آوایی.
لی لی چکا   لی لی چکا   
لی لی چکای من.
نه قدرت بیرون گریختنم مانده
نه جرأت نوشیدن سم
نه توان ارائه ی شقیقه به تپانچه!
لی لی چکا!لی لی چکای من
نظاره ای نیست
                           خشکیده از تعجب
بر من
غیر از تو
و تیغه ای برنده نیست
جز آن نظاره ی خشک تو.
فردا
از یاد خواهی برد   لی لی چکا
که چونان تاج
                      به سر
                                می نهادم ات!
که روح شکوفانم را
با عشق تاول می زدم.
مانند صفحات ژولیده کتابم
کاروان سور روزهای مبتذل
گردابی می شود.
به برگ هایی خشکیده تبدیل شده اند
کلماتم
          که،استنشاق و نفس نفس را
متوقف می کنند آیا ؟

لی لی
         لی لی چکای من

آری بگذار
                این تن را
فرشی کنم
                  این چربی زرد را
برای گرامی داشتن عزیمتت
لی لی چکا     لی لی چکای من

   لینک کوتاه :

  چاپ صفحه
بیان دیدگاه ها
نام و نام خانوادگی : *
ایمیل :
URL :
دیدگاه شما : *
  کد امنیتی
کد امنیتی :