شعری از رضا چایچی

سایه ها

سایه هایی محو

از کنارمان می گذرند

بی آن که اعتنایی کنند

یا به یادمان بیاورند

سرگرم کارهای همیشه خود

سایه ی اشیا را جا به جا می کنند

و ذرات غبار و هوا را

به جستجوی دری می گردند

تا از آن بگذرند .

موسیقی

پیش از سپیده

صدای خش خش دامنش بیدارم کرد

به سمت پنجره رفتم

پا بر اولین خط عابر که گذاشت

موسیقی شد بی تکرار

نت هایی که از خطوط حامل

دور شد ورفت.