شعرهایی از افشین شاهرودی

زندگی خیس

خانه ای دارم تهِ اقیانوس

با پنجره ای که مثل صدف باز می شود

من هر روز

از این پنجره ی آبی

با دنیا حرف می زنم

با کلماتی خیس

وجملاتی از

موج های حال استمراری

گاهی

مثل کشتی غرق شده ای دراعماق

از خودم می پرسم

آیا زندگی همین آب هاست؟

دیشب خواب دیدم

کنار خانه ی خیسم

درخت سیبی روییده است

من هرشب

این خواب خیس را می بینم

اما

همیشه یک پلنگ ناراحت

کنارخواب هایم خوابیده است

شاید فردا

سیب را خوردم و

از دریا رفتم