دو شعر از علی خاکزاد

۱
پسندیده‌تر از باد تاراج می‌کنی
قنوت عریان درخت باشم
در دقیقه‌های ندبه
و خداوند
بی گفت وگو
بخشکاندم
پس باران
چه هنگام
غبار ایام را خواهد شست؟
آب که در معنای خویش هلاک و
تن که در معنای آب-
برمی‌گردم؛
تو تنها
آفتاب را
به یمن گیسوت بیاویز



۲
از تو می‌سرایم و پیرهن جوانی‌ات
قواره‌ای قد بوسه‌ها
که ماه از دل‌ربایی گریبان شهید است
چه بوها داری
که طفل را رام می‌کند
چه بوها
به کفایت همین لحظه نیست
خروس رسوا
به همین دوگانه
اما؛
در عطر تو دست نماز می‌سازم و
عمر به آب می سپارم.