شعری از محمدرضا نامدار پور

1




و ما هر سه دو نفر بودیم



خلیج مجهول الهویه بود

دل به کارون زدیم و

هر سه دو نفر بودیم :

یکی ما

دو تا تو ...

... که دستاویز خوبی نبود

گیسوی باران زده ات



وقتی تمام شانه های شهر

جزر و مد گیسوان تو را کم دارند



بگذار به گل نشسته بمانیم

در آشوب خلیج گذشته



بگذار

هر سه دو نفر باشیم

یکی ما

دو تا

تو ... !



2



لعنت به گالیله !

که تا نیامده بود

خورشید دور من می چرخید و

من

دور تو !!!!



3



بابا آمده

از پشت کوه

با صدای گیسوان کسی در دست



آه ... خدای زنجیرباف من !

زنجیر منو بافتی ؟ خلیج مجهول الهویه بود