شعری از محمدعلی حسن لو

زبان ستارگان

با تو

     به زبان ستارگان دم بخت

                                     حرف می زنم.

ناب ترین

          و لب ریزترین

                            شعر و بوسه را

                                                سهم گلوله  لبانت می کنم

من

   به محض حضورت

  آگاه ترین واژه از انسان و قلب را

                                            حرف

                                            حرف

                                                   مرور می کنم.

                                                                                          اردیبهشت 1387

خاک رنگ پریده

در دوردست

گرد و غبار

             طرح بی رنگ مرگی گرفته بود

دستی خون آلود

                  خاک رنگ پریده را بغل کرده بود

و صدای خنده ی سرخوش مین

                                  عطر لبخند خاک را

                                                       دزدیده بود .

                                                                                   3 مرداد 1387