شعری از مریم اسحاقی

خروسخوان چندم بود
توی کدام شعر نشسته بودیم
که شغال زوزه کشید
و با زﺧﻢهای ﺷﻌﻠﻪور گریختیم

حوای دوم
قصه گفته نگفته
حوای پنجم در انتظار آدم هفتم
آدم هفتم در رویای حوای سوم
و هر بوسه آدم را به مرگ نزدﻳﻚتر ﻣﻲکرد
مهر باطل شد در بوﺳﻪهای دورانی
و عشق، هذلوﻟﻲترین شکل برخورد
بی قاعده
و باد که فرمان سرپیچی ﻣﻲداد

فراموشی
فرزند فربه حوا
و آدم زیر ساﻳﻪی فراموشی ﻣﻲخندید
در ﻛﻠﻤﻪهای آرکاییک به عشق فکر ﻣﻲکرد

خروسخوان چندم بود
به شعر گریختیم
زیر پوست خود گریستیم