شعرهایی از عليرضا بازرگان

١ )

چشم پاك نيست

چشمه اى كه دنبالت راه مى افتد

از رگهاى درخت بالا مى رود

و برگ به برگ

چشمى خيره ست

كه پنجره ات را احاطه كرده است

نه ! نمى تواند باشد

آينه نمى تواند باشد

چشمه اى كه دنبالت راه مى افتد

٢ )

بهار

هميشه از اول فروردين

شروع نمى شود

پدر

از چله ى زمستان مى گويد

از گونه هاى مادر

كه گل مى اندازد

مى نشيند

كمى از فشار خون مى نالد

و چاى لب دوزش

مثل هميشه

حرف ندارد