"نزار قبانی"؛ برگردان: سودابه مهیجی

شعری از "نزار قبانی"

برگردان : سودابه مهیجی

می ترسم
باران برتمام دنیا  ببارد و تو نباشی
از آن روزی که رفته ای من عقده ی باران دارم....
•
آه زمستان بود
زمستانی که پوستینش را بر من می افکند
و من از سرما و دلتنگی هیچ هراس نداشتم
و تو نجوامیکردی:
دستهایت را بیاور گیسوانم اینجاست!
. . .
حالا می نشینم
و بارانها تازیانه می زنند
بر بازوانم ، بر رخساره ام ، بر اندامم ...
پس چه کس پناهم دهد؟
ای همچون کبوترِ مسافر در میان  چشم و نگاه !
چگونه تو را زا خاطراتم بزدایم؟
تو همچون نقش روی سنگ در قلبم جاودانه ای
ای که در قطره قطره ی خونم خانه داری!
هر کجا که باشی دوستت دارم
ناشناخته هایی در توست
گوشه ای از تاریخ و سرنوشت
که پا به عرصه اش میگذارم...
______________________________________________________________
أخاف أن تمطر الدنيا، و لست معي
فمنذ رحت.. و عندي عقدة المطر  
كان الشتاء يغطيني بمعطفه  
فلا أفكر في برد و لا ضجر
و كانت الريح تعوي خلف نافذتي  
فتهمسين: تمسك ها هنا شعري  
و الآن أجلس .. و الأمطار تجلدني
على ذراعي. على وجهي. على ظهري
فمن يدافع عني.. يا مسافرة  
مثل اليمامة، بين العين و البصر
وكيف أمحوك من أوراق ذاكرتي  
و أنت في القلب مثل النقش في الحجر
أنا أحبك يا من تسكنين دمي
إن كنت في الصين، أو إن كنت في القمر
 ففيك شيء من المجهول أدخله
 و فيك شيء من التاريخ و القدر