شعری از راهله معماريان

بر اساس روانشناسي اسم، تو به من سخت مي شوي معتاد
بر اساس حقايق عيني مهر تو در دل حقير افتاد

بر اساس روانشناسي رنگ چشمهايم فقط سليقه توست
پس چرا من اسير جاذبه ام، تو مرا برده اي ولي از ياد؟

مرده شور اين روانشناسي را، اين فرويد هميشه عاصي را
آه از روزگار وارونه، واي از اين علوم بي بنياد
 
بر اساس روانشناسي خط، خط و خالم گرفته چشمت را
اين گرفتن به كوري انجاميد، شدي از قيد و بند من آزاد

آه كف بين كوچه ها برگرد، دست خود را نمي كشم اينبار
باورم شد كه راست مي گفتي، روشنم كن نمي كشم فرياد