اين شعر در فرصت خود يك مرگ خواني كوتاه است. عناصر متن جايگزين هم مي‌شوند و امتداد مي‌يابند تا فرصت خواندن ما باشند و نظامي استعاري را به وجود مي‌آورند كه عناصر آن با جايگزين شدن به جاي يكديگر حاوي تعريف هم مي‌شوند، يعني شروع به خواندن هم مي‌كنند و هم خواندن ما را درون‌متني مي‌كنند ...