گرفته ابري از اندوه باران آسمانت را
و ميخواهد ببارد امتداد گيسوانت را
تو اما سخت دلگيري چرا در ساعت باران
كسي برهم زده آرامش در آشيانت را ...

شد باز پلك پنجره بستم كتاب را
نوشيده بود چشم تو اندوه آب را
اين بار هم دو ابر كه خط مي زنند هي-
از آسمان دفتر من آفتاب را
...