بی شیله پیله
می رود زیر جلدم
پروانه هم باشم
کرم
صدایم می کنی
با خودم!
با خاکریز پیکری خم ...... چه کنم؟
ای خائن!!!!!!!!!
...

هیچ چیز در جهان
پیدا نیست
نه در این نزدیکی و
نه در دور دستها
از پس نقطه های کوچک ،
بزرگ می شویم و
بین شین و مین زندگی می ترکیم
زمین از چارقدمان گل می دهد
...

ین گونه مطرح کردن سئوال ها در بستری از خلاقیت ادبی می تواند ما را به درک نوینی از ماهیت انسان راهنمایی کند و همانطور که خواهم نوشت سبب شود تا بیمارستان و بیمار و بیماری را به شکلی دیگر ببینیم و درک نمائیم.با هم شعر را می خوانیم. ...

جبار صابر شاعر، منتقد و مترجم کرد، سال 1975 در سلیمانیه عراق متولد شده است. بیشاز یک دهه است که در زمینه های نقد، شعر و ترجمه برای کودکان فعال است و تا کنون بیش از هفت اثر از وی به کردی در عراق منتشر شده است. یک مجموعه از مینیمال های رسول یونان را از فارسی به زبان کردی برگردانده است. همچنین مسولیت انتشارات« خانه قلم» سلیمانیه را نیز عهده دار می باشد که کتاب های به روز ادبی،فکریرا به چاپ می رساند. ...

بيا و
دست نوازش بكش
به روي دل من
كه غول عشق تو
از اين چراغ جادويي ـ
به در بيايد و
دور سرت بگردد و
قربان چشم هات کند ...
...

ستاره در بغلش
خواب و ماه بر دوشش
نشســـت وسعت جغرافيا
در آغوشش
هـزار رود پــناهـنـده
زيــر پـيـراهن
هزار ماهي آزاد
گوش تا گوشش
...

تشخص بخشي و تاكيد بر كيفيت حضور و پيشنهاد آفريني هاي عمده اي كه دردهه ي هفتاد دوام و قوام يافت،آن چنان كه علاوه بر«شعرهفتاد»،نيز معطوف به تلقي هويت منحصر و ويژه ي شعري شد،چنان كه بعد ازدهه ي چهل،هيچ دهه ي اين چنين مورد بحث،بازنمايي،نقد و چالش قرار نگرفته است،درباره ي شعر دهه ي هشتاد مصداق پيدا نمي كند، و شاعراني كه در اين دوره گام هاي آغازين را برداشته اند هم برآن اصراري نداشته اند،با اين وجود بحث را از شعر جوان دهه ي هشتاد آغازمي كنيم تا به سويه هاي ديگر آن نيز برسيم،با توجه به آن چه ...

بارها
به قلمرو خود
نظر انداخته بود
سوگند درجیبش
بارها
گندیده بود
زیبایی بلقیس
گندیده بود
...

خوابگاه
تنهایی را
برای هزار نفر ارائه می دهد
هنوز
دیوارهای خانه
می تواند
به هم بریزد من را...
مرتبم کن
...

هرازگاهی ما نگرانِ آینده یِ رومان می شویم، امّا کمتر پیش می آید دلواپسِ آینده یِ ژانرهای لازمانی چون شعر و دراماتیک بشویم. هارواردِ سال۱۹۵۰شاهدِ بحث هایِ دامنه داری در باره یِ سرنوشتِ رومان و تِرم هایِ شکست و فنا است. اما به واقع عمر این بحث ها به روزگارِ هِمینگوی، فالکنر، بِلو با نوشتنِ «ماجراجویی هایِ آگیه مارشل» و نورمان میلر می رسد. ...