مرد جاروی بلند را محکم می‌کشد روی آسفالت. گردو خاک زیادی توی هوا پخش شده. زن عقب عقب می رود توی پیاده رو.
مرد باز هم جارو را محکم تر روی آسفالت می‌کشد. ...

تاتیانا تولستایا(Tatyana Tolstaya)در سال 1951 در لنینگراد به دنیا آمد. او نوۀ آلکسی تولستوی است. پدرش فیزیکدان بود و زبان­شناسی خبره که به او دو زبان آموخت و اکثر هفت خواهر و برادرش به کارهای هنری مشغولند. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه ایالتی لنینگراد در رشته ادبیات کلاسیک و ادبیات روس در سال 1974، ازدواج کرد، به مسکو رفت، در موسسه­ای انتشاراتی ویراستار شد و پس از هشت سال کار در آنجا تمام وقت خود را وقف نویسندگی کرد. دو مجموعه داستان کوتاه چاپ کرده است: در دالان طلایی(1987) و خوابگردی در مه(1992). منبع اصلی الهامش ولادیمیر ناباکوف ...

از همه‌ی من بود که‌گفت به همه‌ی من
رخصت امتحان بر کسی ندارید به پیدا کردنم .
یک مانع بود آنجا
آنجا که الگوی کنش‌های من _
و طرح ِ زندگی‌م _
دگرگونه شد
...

"واژه ها به همین منوال " و " کوچه پس کوچه های پر از من " دو مجموعه شعر تازه از ابوالفضل پاشا ، شاعر و منتقد ادبی نام آشنای کشور است که به تازگی توسط انتشارات بوتیمار و نصیرا منتشر شده است . ...

" اصلن چرا ابدن " پنجمین مجموعه شعر شاعر نام آشنای ایلامی ، آفاق شوهانی است که به تازگی هشتمین شماره فصل نامه ادبی "در گاه " نیز به او اختصاص داشت . در این فصلنامه چهار اثر پیشین او مورد نقد و بررسی قرار گرفت . این مجموعه‌ها عبارت بودند از: تنهاتر از آغاز، تهران: نشانه، 1376 / در این نُه در سیزده، تهران: نیم‌نگاه، 1380 / من در این شعر آفاق شوهانی تویی، شیراز: داستان‌سرا، 1382/ ویرگول‌ها به کنار! آمدنم آمده «تو» ببیند، شیراز: داستان‌سرا، 1388. ...

شماره‌های خرداد و تیر 1393 ماهنامه ادبی – هنری «هنگام» در یک جلد چاپ و منتشر شد.
در بخش «چهره‌خوانی» ویژه‌نامه‌ای برای شاعر معاصر، فیروزه میزانی، تدارک دیده شده است. فیروزه میزانی چنان که خود نوشته، متولد 21 آذر 1329 تهران است. در این بخش دو گفت‌وگو با میزانی انجام شده و افرادی همچون احمد محیط، مظفر رویایی، هرمز علی‌پور، هما سیار، علی مؤمنی، زری پورانصاری و علیرضا دولت‌شاهی درباره شعر و جهان شاعرانه این شاعر مطالبی نوشته‌اند. ...

با کفشِ پاشنه بلند
ابرها را یقه می کنم
و روی زمین
جایی برای درختِ بهارِ بعدی باز می کنم
اگر خطِ سفیدِ پیاده رو
خودش را پرت نکند
...

تمامي ستارگان مهاجر
بازگشتند و
بر شيشه پنجره ها نشستند و
آشيانه كردند
تنها ستاره من نبود
كجا را جستجو كنم
...

من قادرم در دریاچه ی درد
غوطه ور شوم
دریاچه ای پر از درد
این عادت من است
...

گردن لق لقویت را آرام بگذار روی شانه من. من می زنم پشتت، تو آروغ بزن. مادربزرگت می گوید نوبرش را آورده ام. انگار بچه اولم است. بعد از دو تا بچه. آن هم پسر. خوشحال است که این دو تا عین پسر خودش در خانه با شکم جلوداده و در حال خاراندن پس گردنشان راه می روند. تو فرق داری اما. ضربان قلبت را از همان اول حس می کردم. ...