"چرا این قدر، همه چیز سیاه است!؟ چون شبی تاریک و بی صدا، که امیدی به صبح نیست! نکند خورشید را، سیاهچاله ای بلعیده است!" می شنوم! همهمه گنگ و مبهمی از دور دست، ناله و شیون زنی را که کمک می طلبد، صدایش چه قدرآشناست! مردی می گوید ...

آشنایی من به شعر محمد قائمی پیش تر از "کاشیِ جهیدن به آبی" بر می گردد. به سالهای دور و دیر. تولد کتاب حاضر تداعی همه سال هایی است که پیش زمینه ذهنی مرا با نوشتار او آشنا می کرد و در این محاق شکل کتابت به خود گرفت.قائمی تمایل خود را به بدعت در تجسم ذهنو ریخت نگاری تخیل، بازسازی می کند و ریخت قواعد زبانی را تابع ذهن خود می کند. ترکیب "کاشیِ جهیدن به آبی" از منظر عوامل زیباشناسی خیره شدن به عمق حوض کاشی است. ...

نزدیک کهکشان
یک ستاره از بخت من
آرام می درخشد
کنار مترسکی
با بوسه های خشک ...

آتش به پا کردی! ولی این رسم بازی نیست
ققنوس دیگر در پی افسانه سازی نیست
مانند هر فواره ای در اوج ، افتادن
خوب است اما این نشان سرفرازی نیست ...

از حاشیه ی شعر تو، سر می ریزم
در تلخی بوسه ات، شکر می ریزم
بیدادِ غرورِ سخت بودم، اینک –
- در پای تو، پای تا به سر می ریزم ...

کبریت که‏ آتش زده‏ بر کومة کاهم
از دست تو افتاده‏ به ‏تقدیر سیاهم
فرزند بیابانم و از نسل عزیزان
ای مصر به ‏خواب آمده ‏حالا ته ‏چاهم ...

غروب یک روز زمستانی، پیرامون ساعت پنج، آنگاه که تیرگی همه جا پر افشانده بود، مردی را دیده بودند سوار بر درشکهای تک اسبی در راه مارلبوروق داونز به سوی بریستول با اسب ملولش ره می سپرده. می گویم او را دیده بودند زیرا چنانچه بنده خدایی مگر مرد نابینایی از آن راه گذشته باشد، تردیدی نیست که او را دیده اند. ولیکن هوا بسی ناجور، شب بسی نمناک و پر از برودت بود، چنانکه بیرون چیزی مگر آب به چشم نمی خورد و آن رهگذر تک و تنها و بی کس در میان آن ره آهسته به پیش می راند. ...

بند آمده بود آزادى
بند آمده بود صدايم
و دنبال قسمتى از خودم مى گشتم
كه در گره روسرى جا مانده بود
و هيچ وقت پيدا نشد ...

اگر آن موقع پولي مي داشتم و ديوانم را چاپ مي كردم اكنون تاريخ ادبيات كردي به گونه اي ديگر نوشته مي شد و بيشتر اين بحث وبررسي ها كه امروزه درباره شعر نوين كردي نوشته مي شودچيز ديگري مي گفت اماهمان بهتركه پولي نداشتم.ديواني كه مي گويم چاپ نشد(طرح يك كودتاي پنهاني)نبود ديوان ديگري بود(طرح...)رابعدهاحدود سه سال پس ازآن منتشركردم. ...

مجموعه ی »سردم نبود « از عمده کارهای شاعر است که حاوی 45 شعر و چند کار کوتاه ست که اشعار شاعر را از سال 88 –1382 در بر می گیرد و اغلب در قالبی ماکسی مالیزم سروده شده اند .
احمدی در این مجموعه شاعری است که بدور از ژست های ادبی و نزدیک و هم آوا شدن با بافتاری کانسپتچوال ( مفهومی ) به سرآیش شعر می پردازند . ...