انگار از جایی دری باز شده و حجمی غیر متعارف که همه را می خواهد با رفتارش غافلگیر کند شبیهِ زن ، وارد جهان می شود.می خواهد زاویه ای دیگر باشد برای دیدن، یا اصلن بهترمی شود گفت، خودش را برای به نظاره نهادن آورده؟ اماکجا ؟ کجا باید شروع کرد که شبیهِ دیگران نشد؟! وصدایی که گویی دیگررنگِ قهوه ای را پذیرفته چرا برای باز ستانده شدن دغدغه می شود؟زنی برای تسویه حساب های خود آمده، اما آیا این خود هم می تواند مسأله ی مورد سؤال باشد؟ یا نه ...

يكي ازنكات ظريفي كه از مباحث مستقل زبانشناسي و تئوري هاي زبان مي توان آموخت و آنرا با درك تطبيقي به مباحث ادبي و خاصه نگاه منتقدانه در زمينه شعر،كشاند بواقع در جمله ي كوتاهي از سوسور نهفته ، كه مي گويد زبان مجموعه اي از ويژگي هاست . اما براي استنباط و دستيابي به همين نكته و كاربري آن ، نهفته در دل ...

فمینیسم چه در حوزه ی فیلولوژی ( لغت شناسی ) ، چه به عنوان مقوله ای سیاسی – اجتماعی –فرهنگی که به تبع آن ، خواستار پدید آمدن نوعی نگاه دیگر به هنر و ادبیات نیز شد ، مبحث فراگیر و گسترده ای است . به عنوان نمونه ، جامعه شناسی فمینیستی ، نظریه های رایج مرد محور درباره ی طبقات اجتماعی ِ زنان ، فعالیت های اجتماعی ِ زنان ، دیدگاه های جامعه شناختی گوناگون درباره ی نظام خانواده ، مادرشدن و مادری کردن ، مسئله ی جنسیت به طور عام ، زنان و ...

در بند پایانی (6) سطرِ (به تردید) زاید است چون تردید در فضای کل کار آمیخته است و بی گمان درک خواننده از قصه شاعر عقب نمی افتد و آخرین سطر شعر (خوابم نمی برد) پایان ناپذیری شعر را بشارت می دهد اگر چه این سطر پایان شعر را اعلام می کند اما در ذهن و درون خواننده ریزشی از وهم آلودگی این فضا و منظر رویا زده مثل حسی شیرین باقی خواهد ماند . ...

...

...

از میان نسل شاعرانی که کار خود را از دهه ی 40 آغاز کرده اند تنها تعداد اندکی به این باور رسیدند که برای حضور در فضای ادبیت معاصر لازم است ذهن و زبان خود را نو کنند. یکی از این جمع معدود علی باباچاهی است که در نوشتار حاضر قرار است به بررسی اجمالی دلایل و نتایج تغییر نگاه او به شعر بپردازیم. ...

...

...

...