...

...

...

من لهجه‌هاي اشرافي را مي‌دانم
و قافيه‌هاي بليغ ناگزير را.
نيز مي‌دانم
كه توكا
درهرآنچه مي‌دانم
آميخته است.
...

و حقیقت
ساقۀ نوریست
که یک روز
درخیالِ تاریکی بود
و گیاهی که در خوابِ خاک
و رنگین کمانی
که رؤیای پُل.
...

بهار با گلی کوچک
زمستان با نخستین برف بر شانه درخت
و انسان با گریه‌ای کوتاه
خودش را پیدا می‌کند
...
کوکب‌ها
عطری غریب را برای هم توصیف می کنند ...

شاعر با یک نگاه کلی به طبیعت ، تما م قلمرو اطراف خود را بر رسی می کند ، در این دیدار با تکیه به مختصات خاص و نام گذاری آن تلنگری به تفکر خود می زند تا یک ترکیب واحد را به یک قطعه شعر اضافه کند .
جلوه های بی مانند طبیعت را به عنوان نشانه های هستی، در یک موقعیت مکانی و در یک فضای زمانی در شعر خود به کارمی گیرد
...

یک واکنش عاطفی کافی است که تفکر شاعر بر انگیخته شود . لذتی که مخاطب از گزارش همین ساختار عاطفی نصیب خود می کند ، شیوه ای است که برای خوانش شعر انتخاب کرده است تا زمینه را برای تحلیل و تفسیر شعر آماده کند . ...

مضمونی جدا از پیکره ی شعر وجود ندارد هنگامی که به نیت یک پدیده ی سبکی ابزار بیان را در اختیار داریم تا ساختار کلام را در یک قطعه ی واحد ومنسجم عرضه کنیم .

چرا ؟ چون سبک پدیده ای فردی و دارای سرشت مادی است . و شاعر تاثیر مستقیم از متن موقعیت های ملموس را که یک عنصر عینی است در یک ساخت مریی و ظاهری به حوزه ی کار کرد های شاعرانه ی بافت سخن نزدیک می کند .

به ویژه ، وقتی شاعر می خواهد پیام خود را به مخاطب ابلاغ کند . در پی ...

در همین دو سطر آغازین شاهد یک حرکت شاعرانه هستیم . " واج آرایی " نقطه ی کلیدی سطر ها ، واج های ( خ ، س ، ت ، ن ) به صورت پیوسته کنار هم بنویسیم . نصیب شاعر " خَستن " می شود . یعنی زخمی شدن ، زخم از خواستن و خواستنی سخت تا جان دادن ،

در بافت پیوسته و عمودی شعر نیز با همین معنی روبه رو هستیم . ...