دمپایی ابری هم
مرا به آسمان نمی برد
همین جا زیر درخت توت
می نشینم
ناخن هایم را
آبی آسمانی می زنم
همین جا
در لاک خود فرو می روم.
...

این شهر
به عطر مرگ
عادت دارد
وقتی به فرود برگ
عادت دارد
آفت که فقط
برای بادمجان نیست
انگار زمین به "ارگ"عادت دارد...
...

جنگل را گذاشته ام
وسط اتاق
پشت میز
با دو صندلی خالی
که روز
دو نهال در دو سوی جنگل بودند
حالا کنار هم نشسته اند
و به صدای کوک شده پرندگان
...

به جای تو
مرد شده اند.
و در گندیدگی ِ دهانشان
از نهایتِ من و تو چریده اند
از نهایتِ گریز ِ من
چشم هایم را
از پرده خوانی های تو
دزدیده اند ...
...

رویایی سال ها در جستجوی خود ، در حوالی شعر پرسه می زند . " در جستجوی آن لغت تنها " بهانه ی به خود رسیدن است ، وقتی لغت مهمان ازلی شاعر می شود و او حس حضورپیدا می کند در کنار لغت ، " پیش از ظهورمبهم ِ حسی که نیست . رویایی مناظر زیبای لغت را ، هر بار که به او فکر می کند . طلوع تازه ی خود در میان عمر رفته می کند
...

تو گفتی که
پرنده ها را دوست داری
اما آنها را داخل قفس نگه داشتی
تو گفتی که ماهی ها را
دوست داری ...
...

فریدون خسته و حیران از سر کار برگشته بود. او در طول روز در یک کارگاه آهنگری کار می کرد. آنجا در و پنجره می ساخت. مثل خیلی از بچه های این محله او هم ترک تحصیل کرده بود و با این که سن کمی داشت به مخارج خانه کمک می کرد. در طول روز به اتفاق دوستانش حشیش زیادی کشیده بود و به همین خاطر نئشه بود و کمی هم گیج می زد. این حال را همیشه داشت. برایش یک جور روتین شده بود. ...

کنایتی بودم
در گوشه‌ی چشم‌ات
فاخته شدی
و رهایم کردی
در اندوه گسترده‌ی خاکستری‌ات
ریزش ناگزیرم و
شانه‌های باد
و انتهای دردناکِ ...
...

و جهان رسيده بود
به دو صندلي لهستاني
سنگر گرفته
پشت ميزي واحد
كه از سرماي فنجان ها
ترك مي خورد
رسيده بود
به شن بادي مسموم ...
...

روحي رها
در ساحل و
دريا نديديد؟
در دشت ها
روح رهايي را نديديد؟
يك روح سرگردان و
پرآشوب و درهم
در لابلاي صخره ها آيا نديديد؟
...