گم شدم در میان این ظلمات، یک نفر ماه را نشان بدهد
هر کجا می‌رویم بن‌بست است، بلدی راه را نشان بدهد
زابلستان مکر و دستان است، شب پر است از صدای گرگ و شغال
رخش و رستم به راه افتادند، یک نفر چاه را نشان بدهد
...

و فکرِ باد به افتادنِ کلاه رسید
خبر شبانه وزید و به گوشِ ماه رسید
و ماه داس شد و باد را دِرو نشده
بغل گرفت و فرود آمد و به راه رسید ...

ریخته‌ن «شبِ ‌هفتـ»ـو توی بطری
وا می‌‌کنن: شب می‌شه فوّاره...
لیوانا می‌شن خالی و پُر هی
از بطریایی که توی باره ...

از وقتی ردّپات
از کوچه کم شده
تیر چراغ هم
رو کوچه خم شده ...

نگاه کـن بـه خیـابـان ببین هراسان نیست؟
ببین حواس تفنگـی به قلب میدان نیست؟
بـه بـیـلـبـرد ســـر چــار راه خــیـــره نشــو
اگـرچـه رد شدن ازایـن فریب آسان نیست ...

در معرکه بین عاطل و عاطل‌تر
مُردند به دست قاتل و قاتل‌تر
حق صورت شیطانی و پنهانی داشت
در جنگ میان باطل و باطل‌تر ...

رنج اگر جسم داشت من بودم، در ضمیرم غمِ جهان جاری
شانه‌هایم تکیده از اندوه، در سرم دردِ بی‌امان جاری
شیونم، شیونی که می‌پیچد بین سلّول‌های تودرتو
جیغ دیوار، جیغ پنجره‌ام در سکوت آپارتمان جاری ...

با تو شاید اگر که فرصت بود
بالشم رو بغل نمی‌کردم
گریه رو زیر دوش می‌شستم
خنده رو کم‌محل نمی‌کردم ...

نگاهت دیپلماسی، من خدای واژه‌ها هستم
سفیر گفتگو با چشم زیبای شما هستم
بکش خطّی به دورم با حریم امن بازویت
که بی مرز از خیال تو در این جغرافیا هستم
...

زندگی جنگ نیست؛ یک سفر است
سفری سخت منتها دلچسب
شده این سختی گریبانگیر
با حضور خوش شما دلچسب ...