از قفا آید جفا ، روید زمین را مین و مار
پیش روی ما چه راهی مانده خواجه ؟ الفرار !
گرگ و میشان میکُشد با همدگر باد سحر
چوب خشک و خاصه تر سوزد ز ننگ این تبار ...

از ناز برده از دل زارم شکیب ها
رغبت نشان دهد به کمین رقیب ها
بلبل نسیبی از گل رویت نبرد و برد
یک عالم از فغان فراقش نسیب ها ...