سوره خواندید و مست لرزاندید بند در بندِ اضطرابم را
آیه آیه شبی اوکی کردید تا بچاپید رختخوابم را
مست شرعی ترین خیانت ها اتّفاقِ برهنه تان خوابید
گیج بودید و هیچ می دیدید پلکِ افتاده توی قابم را ...

پای خود را پشت پای دیگران بگذاشتی
با جهانی قهر کردی جای مهر و آشتی
کعبه ای بر دوش داری و دماوندی به سر
وای از این برفی که روی قله ات انباشتی ...

اردیبهشتی،مردِ باران های بی تکرار
باریده ای بر سرزمین مرده ام این بار
باریده ای تا از وجودت بارور گردد
احساس های خشک مانده در پسِ دیوار ...

صبرم انگار باز کم شده است
که غزل ‌هام رنگ غم شده است
می ‌نویسم ولی کمی لرزان
چیزی از دست ‌هام کم شده است ...

درهرنفسم هوای شالی دارم
بوی خوش یک صبح شمالی دارم
حسّ گَوَن ودرتن زردم سبزم
تاپنجره ای درآن حوالی دارم ...

خبر تازه به منقار ندارند چرا ؟
هیچ خواهان و خریدار ندارند چرا؟
همه جا جارزنان گوش فلک را بردند
خبری در خور بازار ندارند چرا؟ ...

از دلاشوبیِ نبودن تو
تا تناغوشیِ غزل شدنم
از منِ بوفِ خود کُشیده ی کور
تا تو یٍ صادقِ هدایتنم ...

از ناز برده از دل زارم شکیب ها
رغبت نشان دهد به کمین رقیب ها
بلبل نسیبی از گل رویت نبرد و برد
یک عالم از فغان فراقش نسیب ها ...

از ایمان گفته ام ، بر شعرهایم رنگی از شک زد
همان که نام او بر دور لحظه هام پیچک زد
همان که کوبه ی قلب مرا کوبید تک تک تک
به پشت حس من سنگر گرفته ، سخت پاتک زد ...

حالا که تو هرگز نمی آیی کنارم
یک لکه خون بر تیغ های یک حصارم
زخمی ترین حال مرا دریاب زیرا
دیریست در پیشانی ام یک ذوالفقارم ...