تو قهرمان مني
چشم هات شمشيرند
و دستهات
تفنگ دو لول پرتيرند
دو تا پرنده وحشي
دو چشم حاکم وار
که برده هاي زيادي
به ان دو زنجيرند ...

حتما ً بهشت توي همين
جيب هاي توست
اصلا ً پل صراط همين
رد پاي توست
امشب فرشته ها
به خدا سنگ مي زنند
توبه ! ببین پنجره را ،
سنگ مي زنند ...

ساعت ۹درست پشت درم
رفتگر های سبز فسفری ات
سطل های زباله ی مشکوک
کیسه های سیاه بی هویت ...

آرام سر گذاشت برآغوش ِخوابمان
پایین که آمد از پله ها آفتابمان
تنها «خیال تختی» داریم و سَرتر است
از تاج و تخت های جهان، تخت خوابمان ...

تلوزيون؛ كه داشت روباهی
می­جويد استخوانِ پايش را
ناگهان خون به دوربين پاشيد
و سياهي گرفت جايش را...‍ ...

دایره می کشید دور خودش
توی دنیای مارپیچی که...
نیش زد پله پله پایش را
پرت شد به جهان ِ تاریک ِ... ...

با خط درشت می نویسم باران
افتاده به پشت می نویسم باران
تا این تن تشنه زیر باران نرود
هر روز به قصد کُشت می نویسم باران ...

گذر از من گذشت من گذرم
پرنده درعصبم می پرد اگر نپرم
چرا به پشت بیفتم برای دیدن ماه
که رو بروی منی ،آفتاب پشت سرم ...