یک مردمک تازه به چشمت زده ای
هردفعه برای دیدنم آمده ای
باعینک ذره بینی ات هم حتا
بی فاصله با ندیدنم رد شده ای ...

لرزه‌های تنم طبیعی نیست؛ مثل مجنون...شبیهِ بید تواَم
ناگهان عاشقت شدم، چه کنم؟ من که مُردم بگو شهید تواَم
مثل یک اتفاقِ زنده به گور، در دلم هستی از گذشته ی دور
با توام ای ندای قلبِ صبور! تا ابد ماضیِ بعید تواَم ...

برای رنج جهانت ، کمی دعا ازمن
برای آینه هایت ، کمی صدا ازمن
برای آنکه هنوزم برای من هستی
کمی سکوت و صدا و خدا خدا ازمن ...

ما يک شراب کهنه بدهکار دلبريم
گرگيم و سال هاست کسي را نمي دريم
در دور باطلي که فتاديم سرخوشيم
از ابتدا به فکر نفس هاي آخريم ...

دل تو سنگ به قدر شکستن من نیست
تو پاره ی تنمی، پاره ی من آهن نیست
بپرس بعد تو خاموشی غریبم را
از آن چراغ، که در خانه هست و روشن نیست ...

عده اي در کار نان با ديگران برميخورند
عده اي مغرورتر نان تکبّر ميخورند
گاه نان آور همان شخصي که نان آورده نيست!
نانبران هم گاه نان را بادل پرميخورند ...

سالها مي گريختم ازجنگ
ازنبردي که تن به تن بوده
به تو ازپشت ميکند شليک
آنکه مهرش کمرشکن بوده ...

می ترسم از امروزهای سرد و بی فردا
فردا چه بی امید از این تکرار…میترسم
بی آرزو تر می شود کودک به جرم جبر
بابا پشیمان تر. از این آمار…می ترسم ...

یک کتاب مصور سورئال،گوشه ی اتفاق افتاده
کاسه ی سرخ چشم هایی که کنجِ کور اتاق افتاده
تبر از جنگل آمد و حالا زیر دیوار باغ افتاده ...

شب دوچرخه هماغوش_وهم_ابرو نیست
واین سیاهی_جاوید شکل_لولو نیست
نگاه_هرکه کنم یاتونیستی یا او
صدای هرکه کنم یاتونیست یااو نیست! ...