همه چيز است و هيچ چيزی نيست،
شعر، بی‌‌زندگی پشيزی نيست
شعر در من نبود و من بودم
من نباشم كه شعر، چيزی نيست
شعر را می‌‌شود كه ننويسم
ولی از شاعری گريزی نيست
...

از خودم مثل مرگ می ترسم ،
مثل ِ از زندگی شدن با هم
هیچ چی واقعاً نمی فهمم !
هیچ چی واقعاً نمی خواهم !!
دارم از اتفاق / می افتم ،
مثل ِ از چشمهای غمگینت
مثل ِ از زندگی تو بیرون !
می زنم / زیر گریه ات را هم ...

اینجا نشسته ام ونمی دانم...،
دردی شبیه درد شدن،سنتز
دستی به زندگی/ که نمی کردی/
در من/تمام شب نفست را کز
دریا وپیر مرد ،من وساحل،
دختر که سعی کرده خودش باشد
حسی شبیه سخت پریشانم،
تنهایی عمیق شب مارکز ...

تو قهرمان مني
چشم هات شمشيرند
و دستهات
تفنگ دو لول پرتيرند
دو تا پرنده وحشي
دو چشم حاکم وار
که برده هاي زيادي
به ان دو زنجيرند ...

حتما ً بهشت توي همين
جيب هاي توست
اصلا ً پل صراط همين
رد پاي توست
امشب فرشته ها
به خدا سنگ مي زنند
توبه ! ببین پنجره را ،
سنگ مي زنند ...

ساعت ۹درست پشت درم
رفتگر های سبز فسفری ات
سطل های زباله ی مشکوک
کیسه های سیاه بی هویت ...

آرام سر گذاشت برآغوش ِخوابمان
پایین که آمد از پله ها آفتابمان
تنها «خیال تختی» داریم و سَرتر است
از تاج و تخت های جهان، تخت خوابمان ...

تلوزيون؛ كه داشت روباهی
می­جويد استخوانِ پايش را
ناگهان خون به دوربين پاشيد
و سياهي گرفت جايش را...‍ ...

دایره می کشید دور خودش
توی دنیای مارپیچی که...
نیش زد پله پله پایش را
پرت شد به جهان ِ تاریک ِ... ...

با خط درشت می نویسم باران
افتاده به پشت می نویسم باران
تا این تن تشنه زیر باران نرود
هر روز به قصد کُشت می نویسم باران ...