اگر دست من از جیبم
فرار کند فقط
به همین دل‌خوشم که سنگ‌ها
در حساب جاری من
بیش‌تر از برگ‌های ریخته ...

ﺣﺮﻑهات دوره ﻣﻲکنم. دوستان مرده دوﺭﻩت. زار برﻣﻲگردم. از دکان بازاری که. ﻳﻚﻻقبایی. قد بر تو ندارد. برزابلند! این آﺳﺘﻴﻦهای ﮔﺮﮒپوش. مخمل ناب ﻧﺎﺏاند. این داﻣﻨﻪهای دراز. ﭘﻠﻴﺴﻪچین.ﺩﺳﺖباف چشم باداﻣﻲهای نجیب چین یا ماچین ...

بوی تند علف ﻣﻲآید
ﺁﻥسوی هر در
مادر که دامنی سرخ داشت
صندوﻗﭽﻪی قدیمی را گشوده بود
ﻛﺮﻩای سمند با پیشانی سپید ...

از میان شاﺧﻪهای درخت سیب
زاده شد
مه را کنار زدم
باد از پای درخت
ﺳﻴﺐهای سرخ را به نهر ﻣﻲغلتاند ...

نامت را به دل راندم
که جاری شوی
وقتی که گرم از تنورۀ لبت می‌گذشتم
ریه‌هایت را پُر کن از رطوبت رگ‌هایم
ریه‌هایت را پُر کن از هوای از هوش رفته ...

پشت ابرهای پراکنده
آسمانی تا هنوز
مرا مست ِ –
فرﺻﺖهای تازه ﻣﻲکند
وقتی ترکیب تن
ورق ﻣﻲخورد ...

صبح خوش!
من عباس کیارستمی هستم
حال تان چه خوب باشد و چه بد
من در چند نمای دور
نماهایی نزدیک بر جبین دارم
به میزانی که بر زبان بگذارید ...

ﻣﻲآیی
از پس پشت کلمه بود
کوه
و ﻗﺪﻡهات
کلماتی که خورشیدند
بالا ﻣﻲآیند
و باز هم بالا ...

امتدادی از همین برگشتن‌ها
شکلی که شکل دیگر همین‌ام
دور افتادن از دور دیدن
می‌توانستم برایت
همیشه همان باشم؟
بی‌همگان به سر به دست به پا می‌دوم ...

من و
این خیابان ناراحت و
این چتر پاره ! ...