باد چیز تازه ای است
وقتی که آن روز
در لیلای دل شکسته
لب های سرمدی ام را
سردِ سرد یافتم
و دریا از کنار خودش
فروتنانه گذر داشت
زیر لب یک نفر گفت :
چیز تازه ای است باد !
...

پراکنده در
انقباض دخترانه ی سنگ
در معدن
پرندگانی که ماده نیستند
آواز می خوانند
و سنگ / مائده ای ست
که آفتاب را
خرسند می کند .
...

اینجا همه سرشان
در چاه است و زمین را
در آسمان دنبال می کنند
و من تمام فکرم را
گذاشته ام در قاب پنجره
تا نمای اش را
خودم نمایش دهم ...

تبم کوک دستهایم است
چرا نزنم با دستهایم
که یک آسمان دریایند!
میزنم، میزنم،
آتشی آنقدر
که هند بریزد از شانه هام
بر شبی که ستاره گان روسپی آسمان این همه تنها!
...

گاهي
گلي
از بالاي سه‌راهي
مي‌كشاند خودش را
قد بلند مي‌كند
يعني‌كه من؛
و تو راه را
كلّ راه را
...

پری!
انگار همین دیروز بود
که روی صندلی عقب
درخواب
شانه به شانه می شدی
دستم که به شانه ات رسید
آرام شدی.
من ... ...

قهوه ام را
هميشه
تا نيمه سر مي کشم
تا هيچ فالگيري،
به خطوط بي فرجام و
راههاي نرفته و
مسافر نيامده
نرسد! ...

باور نمی کنم
پشت به خورشید
من بر طبل بی عاری بنوازم
و تو زاغ سیاه سایه ات را
چوب
باور نمی کنم
که تو باورم را بخندی
قاه قاه بزنی
و کلاغ از آنتن خانه ی متروک
برف را بتکاند ...

با غلام های عاشق
میتوان امروز
در صفحه های رایانه
عشق ورزید
با سند باد های مهاجر
می توان دردغربت را
در سرزمین خود کشید
با قالیچه های سلیمان
می توان از میان خون های ریخته
در عراق و بغداد گذشت
یا در فلسطین
به سوگ کودکان تکه تکه نشست
...

جهان پیراهنی کبود
تنگی ام می کند
از سلول هایم پیش / بیش
آفتابِ چیده چیده
بر چهره ی پیراهن زمین
صبرم /اما/
در عنابی دقیقه ها
نمی پیچد ...