تصور کنید در خیابان اجرا می‌شود این نمایشنامه که هنوز نوشته نشده
با چند نماد و استعاره نظام‌های توتالیتر پاشیدند از هم
خواب دیدن و دیدنِ خواب هدیه خدایان است
حکومت نظامی عنوان انشای دبیرستانی ما بود
در تاریکی سربازی سایه من را با تیر نزد ...

فیلی تنها
بر برکه‌ی یخ‌زده
من
در برودت بلوار
با وزنی که نمی‌توان
با کسی
تقسیم کرد ...

پشت اسم من می‌خندی
و من می‌دانم اسم من از اول تو بوده
باران را با حروف‌ات خُرد می‌کنی
و چیزی از ماقبل بعدها به روی‌ام می‌آوری
آیا در ورای من ساعت‌شماری هست؟ ...

ماه که بتابد
برق می‌زند صدف آدم
می‌ﮔﺬاﺭی‌اﻡ کنار گوش
صدای دریا بیاید، بخوابی ...

در شهریورِ
هذیان
شرابه‌های شوکران
می‌دود
در شریان شط
و صفیر گلوله‌های همسایه،
خواب سپید نخلستان‌های شهر را ...

سال‌های خورشیدی می‌چرخند
با آبروی زمین _که در چمدانی جا می‌شود_
فرو که بپاشم
زمین نفسی عمیق می‌کشد ...

ای روح مصفا
صف کشیده جلوی ایستاده‌ی مژه
منظم و بُراق
انگار ناظم مدارس دولتی
روی
انعکاس وارونه‌ی مردمک‌هایم ...

مرا از درى كه در من است
داخل كن
به خانه‌ام ببر
به خودم كه فكر می‌كنم ...

تو را برمی دارند
به بیابانی
در میانه‌ی خستگی‌ات
پرتاب می‌کنند
به اتاقی ...

دست بكش!
بر موهايم
پروازِ بی‌شمارِ كلاغ‌ها
هنوز سیاه است
و مرگ
لبخند مى‌زند! ...