این اﺷﻚﻫﺎی تو را روی پوست پیازی هم ﻣﻲشود نوشت
این اﺷﻚﻫﺎی تو را روی پوست پیازی هم ﻣﻲشود نوشت
بس که نازک
بس که خطوط نامریی دارد از تو در خود
عین پوست پیاز ...

ای از اتاق که بیرون می زنی
پنجره می شوی صیقل تر از سینه ی سندروم
و مرد ، عاشق تر از چله های بی ستون
کوهستان از هر چه مه ، دود تر ...

انگار که با گوزن گیج بزرگی شاخ به شاخ شده باشم
و درست در آخرین لحظه،بازوهای متقاطع‌ام توی صورتش پاشیده باشد از هم
و تکه‌تکه‌های شیشه‌ای‌اَم را کاشته باشم توی گوشت برآمده‌ی سینه‌اش ...

تا به حال
حوضچه ی خشک سُرمه را
در سرداب شکافِ کهنه ی یک کوه دیده ای؟
همان که دستی ناتوان
گِردشان ...

نامرئی، انگار رد شوی از من
کمی دست بماند دور گردنم
شل شود طناب و کمی کمتر بمیرم ...

عاشق كه باشى
تازه مى شوى ماهى
دريا يك جورى شور دارد
كه شنا كردن ...

دهانت به دست
دستت روی حرکت آرامی سمت ِ بارانی سخت
وقتی روز ِ تو ...

اداﻣﻪی این ماجرا
افتاده روی ﻧﺼﻒالنهار گرینویچ / شاید
که رﻭﺡمان چرا همیشه درد ﻣﻲکند / بابا ...

پناه یک نام
در کرشمه های سنجش
وقتی که خوب یا بد از شاخه ای به شاخه ای دیگر
توازن مرگ را در ملایمت نسیم ...

همه چیز را مصرف کرﺩﻩام
گذﺷﺘﻪها را
آینده را
و شلواری که یک سال ﻗﺪﻡهای مرا مصرف کرد
چراغ را ...