تعبیرِ ﺑﺎﻝهای رنگی افق بود،
بلوغِ ﻛﻒآلودِ پانزده ساﻟﻪای
محکوم به ابدیت
از حبس ...

یورتمه می رود غروب در اسب
گیسویی به شکل تازیانه بعد از فرود ، رها
کورس اول است و چهارده بار زائیدی
هفت در زیر و هفت در بالا ...

اوایل می گفتی
به هر رنگی علاقه مندی بگو
تا بزنم به موهام
می گفتم مشکی... می زدی
اوایل چنین بود که عاشق ات بودم ...

ماه اگر بودم
اين ماهيان مرده
بر بستر خشك رودخانه را
تاب نمي اوردم
خورشيد اگر بودم
اين خاك زرد ترك خرده ...

تو را بو کشیدم
در تالارهای مرگ
در لابیرنت‌های بیماری
و پیدایت کردم
در محاصره‌ی خزندگانی
که بزاق هاری‌شان ...

و برف زﻣﻴﻨﻪی خوبی است برای پاشیده شدن خون
خون ﺑﻲگناه زنی که یونیفرم پوشیده است
سوءتفاهم داستان را زیبا ﻣﻲکند
به قصه کشش دراماتیک ﻣﻲدهد
ماتیک ﻣﻲدهد دست راوی که روی ﺷﻴﺸﻪی پیشانی خودش بنویسد"تعطیل است"
بنویسد ماموشکا! کاش یک بار دیگر رﻭﺱها به ایران لشکرکشی کنند ...

این اولین دیدار ماست
من اما
از تو در خود انعکاسی دارم
که فورا آن را باز خواهی شناخت
از میان هزاران رهگذر ...

در سرم زنی شکسته است
که هر بار
خرده ریزه هایش
تکه ای از خوابهایم را می بُرد
در سرم زنی ست شکسته ...

ب باش
خوابیده بر سطری کهن در جسمی تازه
آنگاه در هیئت الفی الاهیاتی
وارد می شوم
و رمز وحدت را به تو می گویم ...

هرچیزی از ابتدای خودش آغاز می شود
روزها از ابتدای خودشان
که صبح است
و شب ها هم از امتداد روزها
که عصر است
اِه چطور شد؟! ...