شعرهایی از امید کریم پور


شعرهایی از امید کریم پور نویسنده : امید کریم پور
تاریخ ارسال :‌ 13 آذر 93
بخش : شعر امروز ایران

"مطلقا..."

کم از هزارسوها نگفتم

از شکافِ سنگ در رسیدن

از ترکیدنِ شاخه تا نور

 

راه، گاهی

یکی می­شود

یکی

که قدم­ ها را رخصتی به انحراف نمی­ دهد

راه، گاهی

جایی برای پایی است

به ایستادن

جایی

برای بی­ برگشتن ِ حرف

حرفی

برای بی افتادن ِ شک

 

زاویه

بسته حتّی چون پلکِ زمانه

راه را می­ کُشد

می­ خشکانَد

زمان ه­ای گاهی

که با هزار توریه

رنگ رخسار حقیقت را

گُله به گُله، می­ پرانَد

و گلویش را، خاک

به آرامی پُر می ­کند.

 

من با حقیقتِ من

زنده به گوری خُفتیم

بی زائر و بی فاتحه

من با حقیقت من

ما

رنگِ پریدۀ رخسارِ فرداییم.

                                                                                                          مرداد 93


 

"سکوت"

میانِ میانمایگی خویشم

و نگاه بی­مایه

شب را

از عمقِ جوانمرگیِ یک فرصت

خراش می­کند

با دست­ ها

                   کساد

دست­ های به زعمِ من کساد

 

شب، راه خود را

در سکوت گم می­کند

                   شب، در سکوت گم است

 

در سکوت، کلمه­ ها زهر خود را می­ ریزند

زهر کلمه­ ها

در تکرار ریخته می­ شود

یعنی

گرفته می­­ شود.

                                                                                                          مهر 93

   لینک کوتاه :

  چاپ صفحه
بیان دیدگاه ها
نام و نام خانوادگی : *
ایمیل :
URL :
دیدگاه شما : *
  کد امنیتی
کد امنیتی :
 

ارسال شده توسط : ستاره كريم پور - آدرس اینترنتی : http://

عالى???

ارسال شده توسط : سلبی ناز رستمی - آدرس اینترنتی : http://

سلام
درود بر سرکار خانم مهرنوش قربانعلی و جناب ریاحی عزیز!
باید عرض کنم که هم شعر ها ، هم نقدها ، هم داستان ها بسیار قوی و خوب شده اند. البته هرازگاهی می آمدم و می رفتم شعر ها با افت و خیزهای ادبی همراه بودند. اما در این دوماه اخیر واقعن پیاده رو قدرتمند عمل کرده است. پس این جای تشکر دارد. من از همین جا به واسطه ی عشق و علاقه ای که به ادبیات دارم ، به شما تبریک می گویم. خوشحال از این همه تازه گی !
موفق باشید.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

سپاسگزار خانم رستمی عزیز
این بواسطه ی همراهی اهالی شعر و ادب است
(پیاده رو )

ارسال شده توسط : علیز نصیر - آدرس اینترنتی : http://

امید جان خیلی خوب بود.نمیدونم دلیل علاقه تو به واژه راه و شب چیه که زیاد استفاده میکنی.
من اینجا رو خیای دوست داشتم.
راه، گاهی

جایی برای پایی است

به ایستادن