زن از پشت پنجره
دور شدن مرد را می‌دید
همراه ابلیس
و مرد در راهِ رفتن
هم‌خوابگی زن را تصوّر می‌کرد ...

درسایه ی چیزی که نیست
نشسته است و چیزی که نیست را
ورق میزند
او تکه تکه بیدار می شود
و تکه تکه راه می افتد
و تکه های بسیارش، مرگ را کلافه کرده است ... ...

من همیشه تحت 5 شنبه ی بی تو
خردادِ فراموش
و 87 که هی کله پا شده
ده سال با هزار موی سپید
و موسیقی ِ یک رنگ نه بود
خیال سرم برداشت
اندیشه گم شد ...

یا کلمه بود که رگ را می‌زدم راک با سلطان غربی‌اش پاپ
باز می‌کنم ماتحت هر چه عرعر و ارباب
خون پیش چشم‌ام به محراب می‌گرفت آب
بازی می‌کنم یکی از خواب‌هایم را می‌روم
وگرنه دلق مرقع من کجا و خواب‌های شما ؟ ...

دلم می سوزد برای جهانی که
خسته در اتاقم نشسته است
دلم می سوزد
زیرا پرنده که می افتد
آمیزشم با گیاه / بهم می ریزد ... ...

این آخرین جدال میان ماست!
ترووا، و اسب چوبی را به عقب نشینی وا می گذارم
دروازه را که رو به غنائم باز کنی
فوجی از دوستت دارم تاریکی را فتح می کند! ...

با امروز كه كارمندم،
پخش كننده‌ي اندوه در بطري‌هاي خالي
زندگي انگار آبشاري فرو مي‌آيد،
انگار گروه پرندگان در آبشار ...

با «لوا»ي سبز در دست
به «دو» مي رسد
از «دور»
دور دور
و از پشت برگ هاي غايب
مي گويد : «دالي» ! ...

و از همین‌جورهاست که شاعری‌اَش شده
ماه را تا قرن حاضر آورده
- همین شعر را برای مثال -
و ماه تنها مشتی نمونه‌ خروار ا‌ست
حتّا ستاره‌ها! ...

بهار امسال
یخ ها تن به آب شدن نمی دادند
و رودخانه به انتهای قامتش خیره شده بود
امسال
درخت حس آن را نداشت
که دستان شکوفایش را
از جیب های سخاوتمندش / درآورد ...